ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟ

Η μουσική για μένα είναι αξία ανεκτίμητη.Δε μπορώ να σκεφτώ τη καθημερινότητα μου χωρίς μουσική.Όπου σταθώ όπου βρεθώ πολλές φορές στο κεφάλι μου παίζει μουσική.Δε ξέρω αν είναι σχιζοφρένεια το μόνο σίγουρο είναι ότι η καρδιά μου σκιρτάει πολλές φορές όταν ακούω μουσική.

Και από τότε που έπεσε στα χέρια μου μια φυσαρμόνικα άρχισα να ψάχνω να διαβάζω να βλέπω βίντεο.Έχω καταφέρει να παίξω μερικά τραγούδια των Beatles και το fly me to the moon.Ψιλοπράγματα if you ask me.Βλέπω στο youtube κόσμο που παίζει απίστευτη μουσική αυτό που δε λέει κανείς όμως είναι ότι βγήκαν από τη κοιλιά της μάνας τους κρατώντας το μουσικό όργανο που επιδεικνύουν.

Δεν είναι εύκολο όργανο η φυσαρμόνικα ειδικά η διατονική που επέλεξα να μάθω.Τον πρώτο καιρό με έπιανε ο λαιμός μου αργότερα πονούσαν τα πνευμόνια μου.Μου πήρε δύο μήνες για να εμπεδώσω το note bending.Από την άλλη πάλι δεν ξέρω καθόλου μουσική θεωρία.
Κάποια στιγμή βρήκα και έναν από τους βασιλιάδες της φυσαρμόνικας.Παρέα με τους Muddy Waters έκανε τη διαφορά στη μουσική κάπου στο 1950.Αυτοί οι άνθρωποι τότε κάτω στο Mississippi ήταν ξυπόλητοι χωρίς φαΐ ζούσαν σε χαμόσπιτα που τα έπαιρνε ο αέρας.Τι είχανε για να γιάνει η ψυχή τους;Τα blues φυσικά.Πως να τους πιάσει ένα white boy σαν και μένα που ούτε καν ξυπόλητο δε περπάτησε.Όσο και αν αισθάνομαι ότι νιώθω τη μουσική τους δε νομίζω να τους πιάσω ποτέ.Well keep walking που λέει και ο Γιάννης ο περπατητής.