ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟ

Αυτές τις μέρες εν έτη 2008 είχαμε την τύχη να δούμε το καπιταλιστικό σύστημα στα πρόθυρα κατάρρευσης.Επίσης γίναμε μάρτυρες καθώς είδαμε τις κυβερνήσεις με νύχια και με δόντια να πέφτουν επάνω στα κεφάλαια και να τα κρατάνε.Πάση θυσία η ρευστοποίηση να τηρηθεί να μην παγώσει η ροή του χρήματος.Είναι θαυμάσιο αγαπητέ συνάνθρωπε να βλέπεις όλες τις κυβερνήσεις να δίνουνε χρήματα για ένα σκοπό.Την διατήρηση του συστήματος.Ελπίζω τώρα να κατάλαβες ότι χρήματα υπάρχουν.Υπάρχουν απλά δεν υπάρχουν για τα αυτονόητα.Φαγητό , παιδεία , υγεία είναι όλα δευτερεύοντα μπροστά στην παγκόσμια τάξη των πραγμάτων.

Ο καπιταλισμός είναι βλέπετε άτιμο πράγμα.Πατάει επάνω στην εσωτερική ανάγκη του ανθρώπου να θέλει να βελτιώνει την ποιότητα ζωής του.Έτσι λοιπόν με μια καλοστημένη κομπίνα αιώνων από τον μεσαίωνα ακόμη (google capitalism medieval age) φτάσαμε στο σήμερα.Κοιτάζοντας γύρω μου αυτό που βλέπω είναι ότι οδεύουμε στον πνευματικό θάνατο ( εδώ και χρόνια).Ο συνάνθρωπος γίνεται όλο και πιο ρηχός, όλο και πιο επιφανειακός.Αν θα δεις κάποιον σε μια παρέα να φιλοσοφεί λίγο παραπάνω τα πράγματα δεν υπάρχει περίπτωση να μην προσπαθήσει κάποιος να υποβαθμίσει τη συζήτηση ή μετά πίσω από την πλάτη αυτού του ατόμου να μην τον πούνε "φευγάτο".

Έτσι λοιπόν σήμερα αν και το λίκνο του πολιτισμού μας πάτησε επάνω στα μαθηματικά , τον αθλητισμό και τη φιλοσοφία για να γεννηθεί σήμερα είναι είναι ένα πρεζάκι που βαράει δόσεις χρήματος για να κρατηθεί.Δεν υπάρχει απώτερος σκοπός από το χρήμα είναι ξεκάθαρο πλέον.Το χρήμα και αυτά τα οποία μπορεί να σου προσφέρει.Αν έχεις αυτό κάνεις τα πάντα.Ακόμη και το θάνατο ξεγελάς (ευτυχώς όχι μόνιμα, ακόμη) και ζεις παραπάνω από την ώρα σου.

Εγώ θρηνώ αγαπητέ συνάνθρωπε.Όχι επειδή έπεσαν οι μετοχές μου, δεν έχω από αυτές.Ούτε επειδή αισθάνομαι τον πόνο των δισεκατομμυριούχων που πουλάνε τα κότερα τους τώρα για να συντηρήσουν τις επιχειρήσεις τους.Θρηνώ γιατί το ανθρώπινο είδος είχε μια ευκαιρία να αναθεωρήσει την υπάρχουσα τάξη των πραγμάτων και να βγάλει κάτι καινούργιο.Θα μπορούσε όλη η γη να γίνει one big fucking happy family όπως στο δημοτικό που μας έδειχναν εικόνες με παιδιά όλων των λαών να είναι χέρι χέρι γύρω από ένα τεράστιο γαϊτανάκι της γης.Θα μπορούσαν να σχεδιάσουν ένα καινούργιο μοντέλο πολιτισμού στο οποίο επιτέλους δε θα δυσκολευόταν κανείς να βρει φαγητό και φάρμακα. Ένα κόσμο αμφίδρομης ισόποσης προσφοράς και ζήτησης.Ότι έδωσες θα πάρεις.Ότι πήρες θα δώσεις.Το ξέρεις ότι στην Αφρική μπορεί να σε σκοτώσουν για ένα μπουκάλι καθαρό νερό ή για ένα κουτί ασπιρίνες;

Ο κύριος Gordon Brown λοιπόν, που εμφανίζεται ως ήρωας στον επενδυτικό κόσμο και στα μάτια όλων των κυβερνήσεων για μένα είναι ένας άνθρωπος που καλό θα ήταν αυτός και όλοι οι υπόλοιποι του σιναφιού του να πάνε στο διάολο.Δεν θα μας λείψουν αν θα φύγουν πιστέψτε με.Ποσοτικά πιάνουν το 1% του πληθυσμού της γης.

Αλλά δε μπορείς να αλλάξεις αυτά τα οποία σου έμαθαν από όταν γεννήθηκες.Έτσι είναι και δε γίνεται τίποτα άλλο. Σε μια συζήτηση που είχα κάποιος μου είπε ότι η μεγαλύτερη εκδίκηση που μπορείς να πάρεις από το σύστημα είναι να περνάς καλά.Και τι άλλο να κάνεις άλλωστε;Πρώτα από όλα θα σε ανεβάσουν γιατί θα πεις κάτι καινούργιο κάτι διαφορετικό.Αλλά αν είναι επαναστατικό και πραγματικά ελεύθερο μετά από λίγο καιρό Θα σε πουν γραφικό, θα σε χλευάσουν, θα σε κοροϊδέψουν και θα σου κολλήσουν και την ταμπέλα του τρελού του χωριού.Παρόλα αυτά εγώ συνεχίζω να μη καταλαβαίνω....Γιατί πρέπει να πληρώνω για να ζω;

Μουσική συνοδεία σκέψης πριν κλείσεις τη σελίδα μου.