ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟ

Όχι όχι μη μπερδεύεστε δεν μιλάω για εικονομήνυμα μιλάω για Μέσα Μαζικής Συγκοινωνίας.

Μέρα μπαίνει μέρα βγαίνει έρχεται επιτέλους η στιγμή που δεν χρειάζεσαι το αυτοκίνητο.

Κοιτάζεις τον ουρανό και λες ωραία μέρα θα περπατήσω και θα πάρω και το τρόλεϊ η το Χ λεωφορείο να πάω όπου γουστάρω.

Ο χρόνος δεν είναι θέμα αφού αποφάσισες να μπεις στο ΜΜΣ , που είναι άμεσα επηρεαζόμενο από την χείριστη κατάσταση που επικρατεί στους δρόμους, το οποίο δεν φτάνει ποτέ στην ώρα του.

Κοιτάς δεξιά και αριστερά ,κόσμος παντού. Περιμένουν και αυτοί καρτερικά μαζί σου.

Φτάνει λοιπόν το μμς και αν τύχει και είσαι ευγενικής φύσης άνθρωπος και κάτσεις στην άκρη να κατέβει πρώτα ο κόσμος που επέβαινε (που είναι και το σωστό αυτό άλλωστε) σου συμβαίνουν τα εξής δεινά:

α) Σε σπρώχνουν όλοι για να μπούνε πριν από σένα

β) Μπαίνεις τελευταίος.

γ) Φυσικά δεν θα καθίσεις πουθενά μια και δεν είχες αρκετό θράσος για να παρασύρεις μπαίνοντας και αυτούς που κατέβαιναν.

δ) Όταν λέω σε σπρώχνουν όλοι εννοώ όλοι ακόμη και τα γεροντάκια που κάτω από άλλες συνθήκες θα σε πετύχουν καθιστό και θα αρχίσουν την κλάψα για να σηκωθείς.

Ακόμη δεν βγήκες από την πόρτα και ο ανθρωπισμός σου έχει δεχτεί ήδη πέντε χτυπήματα. Ξέρετε πώς είναι να είσαι 23 χρονών παλικάρι, να σέβεσαι τους γύρω σου και ξαφνικά να σε σπρώχνει μια γιαγιά 60+ χρονών και να χτυπάς το κεφάλι σου στα σίδερα της πόρτας του οχήματος που πας να μπεις;

Η το άλλο;Ο δε οδηγός του μμς βλέπει ο μαλάκας ότι δεν υπάρχει χώρος να μπει άλλος κόσμος και κανείς δεν έχει πατήσει το κουμπί της στάσης για να κατεβεί. Γιατί σταματάει;Οχήματα αμφιβόλου ποιότητας (μια και τα αγοράζουμε μεταχειρισμένα από τους Ευρωπαίους γείτονες) τα οποία είναι σχεδιασμένα για να κουβαλάνε 75 άτομα έχουν 100+, ο ένας επάνω στον άλλον και πηγαίνουν και με 80 χλμ στην Αλεξάνδρας.. Που πα ρε καραμήτρο! που έλεγε και ο Χάρυ Κλην.

Έχω να πω τα εξής συνάνθρωπε. Καταλαβαίνω ότι βιάζεσαι και ότι το τρόλεϊ που θα σε πάει στην δουλειά σου έχει ήδη αργήσει. Καταλαβαίνω ότι έχεις κάποιο πρόβλημα ή κάποια ηλικία και δεν μπορείς να είσαι όρθιος στο ήδη παραγεμισμένο μμς που όταν θα φρενάρει ίσως και να πέσεις κάτω. Αλλά δε καταλαβαίνω γιατί με αναγκάζεις να γίνω θρασύς; Γιατί ρε φίλε;

Athens Urban Transport Survival Guide:

Στέκομαι αγέρωχος πιο μπροστά από όλους με ίσιο το σώμα και αμετακίνητη πλάτη. Ανοίγει η πόρτα και μπαίνω μέσα με αργό και σίγουρο βήμα. Όποιος πάει να σπρώξει απλά βρίσκει αντίσταση και σιγουριά. Ότι και να κάνεις ΔΕ θα κάνω άκρη για να περάσεις, ΔΕ θα με σπρώξεις και δεν θα περάσεις αν δε χτυπήσω το εισιτήριο πρώτα και αν δε καθίσω. Ποτέ δεν θα ξανασηκωθώ για οποιοδήποτε από τη θέση μου. Διότι αν δεν είμουν ήδη πρώτος μέσα την κέρδισα πατώντας πάνω στο πόδι του συνάνθρωπου μου και σπρώχνοντας τον αδύναμο.

Ακολουθεί κοινωνικό μήνυμα:

Συνάνθρωπε, Το ΜΜΣ δεν είναι κονσέρβα και εσύ σίγουρα δεν είσαι σαρδέλα.

ΜΗ ΣΠΡΩΧΝΕΙΣ ΓΑΜΩ ΤΟ ΚΕΡΑΤΟ ΜΟΥ.

Υ.Γ: Και μετά ακούς τρελάθηκε και σκότωσε 10 περαστικούς.