Και να ΄μαι λοιπόν πάλι έξω από το διαμέρισμα που μετακόμισα προ διετίας. Φοβερή εντύπωση μου έκανε από την πρώτη στιγμή η γιαγιά του διπλανού ισόγειου διαμερίσματος. Περίπου 90 χρονών κάθε μέρα να κάθετε καρτερικά στο μπαλκόνι τα απογεύματα μόλις χτυπάει ο ήλιος λες και περιμένει κάποιον.
Ε η καημένη λέω μόνη της και τόσο ηλικιωμένη θα της μιλάω γιατί μπορεί κάτι να χρειαστεί κάποια μέρα είναι και σε δύσκολη ηλικία να έχει το θάρρος να ζητήσει. Καλημέρα Γιαγιά!
Καμία ανταπόκριση. Την επόμενη μέρα. Καλημέρα Γιαγιά! Καμία ανταπόκριση και ξίνισμα στη φάτσα. Δε βαριέσαι λέω με τα φάρμακα που θα παίρνει αυτή θα με βλέπει για πράσινο δράκο που θα πάει με τον καιρό θα με μάθει γείτονας είμαι.
Μετά από 2 χρόνια:
Η κωλόγρια συνεχίζει να μην λέει ένα καλημέρα μετά από τόσο καιρό. Πάραυτα δεν έχει παραλήψει να κουτσομπολεύει εμένα, την αρραβωνιαστικιά μου και τον αδερφό μου και γενικά οποιονδήποτε μπαινοβγαίνει στο σπίτι μου με την άλλη τη κωλόγρια την συνταξιούχο σπιτονοικοκυρά μου. Η δε σπιτονοικοκυρά μου κάθε φορά που πάω να πληρώσω το ενοίκιο δεν ξεχνάει να μου αναφέρει το ράδιο αρβύλα της απέναντι με κάποιο καυστικό σχόλιο.
Το τι απλώνουμε στο μπαλκόνι μας , το αν καθαρίσαμε το χαλάκι της εξώπορτας η όχι , το πόσες μπύρες έχει η σακούλα μας....
Και εγώ ο μαλάκας ήθελα να είμαι φίλος και να μη κάνω θόρυβο μετά τις 10 μη πάθει κάνα έμφραγμα. Πλέον όποτε την βλέπω έξω στο μπαλκόνι έχω μια ακατανίκητη επιθυμία να πάω να της ψιθυρίσω στο αυτί με τον πιο ανατριχιαστικό τόνο “Γιαγιά μη περιμένεις άλλο γιατί ήρθα να σε πάρω....Είμαι ο ΧΑΡΟΣ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ!!!!!”
Welcome Στέλιο.
Όσον αφορά την γιαγιά απλά διαπιστώνω για ακόμα μία φορά, ποσό μεγάλη μοναξιά υπάρχει.
Ναι ρε γαμώτο..μεγάλη μοναξιά, αυτό δέ σημαίνει όμως πως πρέπει να ξεχνάμε τους καλούς μας τρόπους, έτσι???
Για τη γιαγιά το λέω, όχι για σένα άψογε γείτονα!
Δεν φτάνει που έκαναν τον κόσμο που μας έφεραν σκατά, συνεχίζουν να τον κάνουν "μέχρι τελευταίας ρανίδος του αιματός τους".
Συγνώμη αλλά είμαι κάφρος, τι να κάνουμε;
Madvil.