Καλημέρα Κυρίες και Κύριοι. Είμαι 23 χρονών δουλεύω από τα 14,μένω μόνος από τα 19 και μετά το Πάσχα του 2008 παντρεύομαι.
Άφησα την πόλη μου και εγώ την Σέρρες και ήρθα στην Αθήνα ένα όμορφο πρωινό του Απρίλη για βόλτα και τελικά έμεινα. Από την πρώτη στιγμή λοιπόν κοίταξα να τα πηγαίνω καλά με τους γύρω μου γιατί Άνθρωποι είμαστε μπορεί να χρειαστούμε την βοήθεια του πλησίον μας ανά πάσα στιγμή.
Παρόλα αυτά εδώ και 4 χρόνια που είμαι σε αυτή τη καταραμένη πόλη κάθε μέρα που περνάει αισθάνομαι ότι μετατρέπομαι σιγά σιγά σε ένα τιποτένιο ΚΑΦΡΟ. Δεν παλεύετε κόσμε. Δεν παλέυστε.
Αποφάσισα λοιπόν να κάνω αυτό το ιστολόγιο όπου θα εναποθέτω καθημερινά ότι στραβό (κατά την κρίση μου) βλέπω στο δρόμο αυτής της μαρμάγκας που μας τρώει τα σωθικά μέρα με τη μέρα.
Ίσως κάποιοι να πούνε “Και τι κάθεσαι εδώ στην Αθήνα ρε βλάχο αφού σε τρώει τράβα στο χωριό σου”. Σε αυτούς έχω να πω για τους ίδιους λόγους που κάθονται τουλάχιστον άλλα 4 μύρια κόσμος (δουλειά).
Για να μη παρεξηγηθώ διευκρινίζω ότι δεν είναι ένα ακόμη blog που θα κράζει κόσμο και καταστάσεις. Απλά θα ήθελα τη στιγμή που θα εκραγώ και θα βάλω μια γαμημένη κουκούλα και θα πάω να πετάξω μολότοφ σε καμιά βουλή να υπάρχει ένα ιστορικό που θα έχει όλα τα γεγονότα που τελικά με οδήγησαν εκεί.
Aφού παντρεύεσαι τόσο μικρός σημαίνει πως έχεις και το κουράγιο να κάνεις ΚΑΙ οικογένεια στη γαμώπολη!
Καλή επιτυχία!
Ελίζω να εργάζεστε και οι δύο γιατί ούτε οικονομικά βγαίνει, εκτός από κακάσχημη είναι και πανάκριβη!
Καλά να είμαστε να δουλεύουμε.Απο ποιότητα ζωής είναι λίγο σκούρα τα πράγματα.