ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟ

Τι να πεις μετά από 3 βδομάδες διακοπές;Ότι χαίρεσαι που γύρισες;

Έχει 1 χρόνο που άνοιξα σπίτι στο Αθήνα και άλλα 4 πριν που αισθανόμουν πρόσφυγας στην ίδια μου την χώρα.Αυτές οι διακοπές με χτύπησαν στο κεφάλι πραγματικά.Συνειδητοποίησα πόσο απεχθάνομαι την ζωή στη μεγαλούπολη.Γκρίνιαζα μέχρι τώρα αλλά είναι ξεκάθαρο τι μου φταίει.Έλεγα ότι θα ψάξω θα κάνω θα ράνω σε λίγα χρόνια τι θα γίνει, τώρα απλά το έχω σίγουρο μέσα στο κεφάλι μου.Δε μασάω για ένα καινούργιο ξεκίνημα.


Άκουσα πολλούς να λένε για τα club που πήγαν φέτος και πόσο ήπιαν και χόρεψαν.Εγώ προσωπικά άρχισα το ταξίδι μου από ένα χωριό με 70 μόνιμους κάτοικους (χειμώνα) κάπου στη Μεσσήνη.Τα βράδια ανάβαμε φωτιά στη παραλία, οι μπύρες ήταν παγωμένες, ο ουρανός γεμάτος άστρα, τα καλάμια μου δολωμένα.Κάποιο ψάρι που και που έσπαζε την ησυχία και όλοι πέφταν να δούνε τι έβγαλα.Μη φανταστείτε.Μουρμούρες ,Σπάρους και κάνα δυο χέλια.Τα χωριατόπαιδα που είναι καλοκαιρινοί φίλοι από τους καλύτερους, είχαν αγοράσει ένα βιβλίο το οποίο έδειχνε τους Αστερισμούς και βρήκαμε τα πάντα.Την Κασσιόπη, το θερινό τρίγωνο, τον Δράκων , τις Άρκτους, τον Κηφέα, φαίνονταν τα πάντα.


Μετά ανηφόρισα προς τα μέρη μου και την έβγαλα Σέρρες και παραλίες Καβάλας-Θεσσαλονίκης.Και πάλι ψάρεμα βουτιές μπύρες και από φαγοπότι σε φαγοπότι.
Άπλα, καθαρός αέρας, άγχος μηδέν, νεύρα μηδέν και πραγματικά καμία έννοια.Βίωμα πραγματικό για μένα αυτές οι διακοπές.Λες και πήρε στροφές κάποιο γρανάζι του μυαλού μου που είχε σταματήσει να δουλεύει.Αυτό που αισθάνομαι δεν έχει καμία σχέση με το γνωστό: Τέλος οι διακοπές ουα φθινόπωρο πάμε δυνατά, φόρτισα μπαταρίες , αχ είμαι αλλού και αναστενάζω 10 φορές επειδή είμαι στην δουλειά πάλι.

Πήρα ένα κομμάτι ανεμελιάς μαζί μου και θα συνεχίσω να το ταΐζω.Ίσως ο περίγυρος μου να το ερμηνεύσει σαν αδιαφορία ή holiday hangover αλλά δε με νοιάζει.Η εξέλιξη μου μέχρι τώρα φαντάζει ως ένα μπόλικο τίποτα.Και τι να λένε όλα αυτά που έχω κάνει;Τι να λέει το ποιος είμαι επαγγελματικά;Το λάθος μου είναι ότι άφησα αυτά να καθορίσουν το ποιος είμαι.Ο δρόμος που έχω διαλέξει με μεταμορφώνει σε ένα κυνικό μισάνθρωπο τεχνοκράτη.Δεν είμαι εγώ αυτός.Είναι ένα κοστούμι κομμένο και ραμμένο για τα μάτια του κόσμου.Αν και οι πράξεις μου και τα λόγια είναι ειλικρινά δεν με εκφράζουν τελικά.

Καλό Σεπτέμβρη.