Σήμερα καθώς γυρνούσα από τη δουλειά με τον ηλεκτρικό μπήκε μέσα στο βαγόνι ένα αντρόγυνο.Η γυναίκα είχε μια κοιλιά τούρλα.Επειδή έτυχε να είμαι σε μια γωνιά καβάτζα τους απεύθυνα το λόγο και παραχώρησα τη θέση μου.Αυτό είχε ως αποτέλεσμα μια μικρή στιγμιαία αλυσίδα αντιδράσεων.Πρώτα από όλα με ευχαρίστησε ο σύζυγος της.Δεύτερον με άκουσαν αυτοί που καθόταν από πίσω μου και σηκώθηκαν και παραχώρησαν μια κανονική θέση αυτή τη φορά.
Χάρηκα και σκέφτηκα ωραία ελπίζω αύριο μεθαύριο να κάνουν το ίδιο και για τη δική μου γυναίκα όταν έρθει εκείνη η ώρα.Φαινομενικά αγαπητέ συνάνθρωπε θα μπορούσα να πω ότι υπάρχει ακόμη ανθρωπιά στα αυτονόητα και χαίρομαι για αυτή μου τη διαπίστωση.
Αλλά συλλογίζομαι και αναρωτιέμαι.
Μήπως αυτή η παραχώρηση δεν είχε να κάνει με τη λογική διαπίστωση του ότι είναι έγκυος η γυναίκα και στο βαγόνι μπορεί να πέσει κάποιος πάνω της ή να ζαλιστεί αλλά με κάτι βαθύτερο;Κάτι βαθύτερο όπως το ένστικτο.
Ένστικτο προστασίας για την εγκυμονούσα.Ένα ολοζώντανο σύμβολο που επισημαίνει τη διαιώνιση του είδους.Τόσο εύθραυστη αλλά ταυτόχρονα τόσο δυνατή που χτίζει και δημιουργεί μια καινούργια ζωή.
Και αναρωτιέμαι λοιπόν μιας και μετά αφού βγήκα από το βαγόνι σε είδα συνάνθρωπε να σπρώχνεις σαν το ζώο για να βγεις η να μπεις μέσα στο βαγόνι.Βλέπεις εδώ στην Ελλάδα δεν μας έμαθε κανείς μάλλον, ότι το σωστό είναι να περιμένεις να βγουν αυτοί που επέβαιναν και μετά να μπεις.Η ότι όταν κάθεσαι μπροστά στη πόρτα του βαγονιού, λόγο περιορισμένου χώρου, πρέπει να βγεις έξω για 20 δευτερόλεπτα μιας και δεν υπάρχει χώρος να παραμερίσεις, για να περάσει ο κόσμος.
Που πήγε η ανθρωπιά σου τώρα αγαπητέ συνάνθρωπε;Είναι δυνατόν να χάθηκε τόσο γρήγορα τάχα, μέσα σε λίγα λεπτά;
Φυσικά μετά είδα και αυτό
και θυμήθηκα πόσο μαλάκας μάλλον είμαι που εγώ έχω 2 σακούλες με σκουπίδια στο μπαλκόνι μου εν όψη της απεργίας.Και ναι καταλήγω ότι ίσως τελικά δυστυχώς γαμώ το κέρατο μου ένστικτο ήταν η παραχώρηση στο βαγόνι και όχι λογικό επακόλουθο.
Αγάπη μου γλυκιά φέρουμε τρομερά αταβιστικά ένστικτα μέσα μας οι άνθρωποι, γραμμένα μια για πάντα στο DNA μας. Μόνο που ξέρεις τι; Έχουμε πάψει να τ' ακούμε. Τα θάψαμε τόσο βαθιά που δεν γίνεται να τ' αφουγγραστούμε. Και φυσικά ένιωσες ένα ένστικτο προστασίας, αυτό είναι το φυσιολογικό, αυτό είναι το ανθρώπινο. Δυστυχώς όμως εκεί έχουμε φτάσει ως κοινωνία: να χρειάζεται να εξηγούμε και να αναλύουμε το αυτονόητο ή να απολογούμαστε γι' αυτό!!! Σε φιλώ γλυκά. (Είχε πάρει το μάτι σου ένα παλαιότερο ποστ με τίτλο "Μια απ' αυτές τις μέρες..."; Για ρίχτου μια ματιά και θα δεις πως ευτυχώς δεν είμαστε οι μόνοι που σκεφτόμαστε έτσι...)
Κι'εγώ σηκώνομαι...για εγκύους και γέροντες η γερόντισες.
Ποτέ για κυράτσες γύρω στα 65 που σε διατάζουν να σηκωθείς για να κάτσει με τη φίλη της επειδή είναι κουρασμένες...
Αμ όταν περίμενες 5 όρες όρθια να φιλήσεις το Χριστόδουλο ή να παραφυλάξεις τί ώρα γυρίζει το παιδί του γείτονα δεν ήσουν, έ??????????/
Einai parhgoro na diapistwneis pws swzonte an8rwpines-eugenikes psyxes. Apeiroelaxistes ma yparktes.
Egw, estiazw sthn shmasia ths agwghs twn atomwn.
Makari mesa s ayto to adifago sumpan, tetoies emfutes symperifores na htan mimhtikes..! Poly fovamai omws pws afomiwnetai to kako eukolotera,... apo mas..!Ta politismena, koinwnika onta.!
(Esy? Pote 8a gineis "pateras"?? Parathrisa enagwnia anamonh... kai sto euxomai olopsyxa..!)
Meta timhs
LaDy_O
Lady:Έχω ακόμη για να γίνω πατέρας χεχε.Ποιος ξέρει.Ουάν Ντέι ίσως.
Ναι ναι πατσιούρι έτσι ακριβώς.Εγώ μια φορά στην ηλικία τους θα πέρνω τα χάπια μου και θα Surfarw ούτε δημόσιος κίνδυνος ούτε τίποτα:P
Άννα εγώ δεν ένιωσα τίποτα εγώ απλά σκέφτηκα!Θα το κοιτάξω το άρθρο και θα σου πω.
Εμένα μου έμεινε αυτή η γλύκα που έβγαλες. Εύθραυστη και δυνατή!
αλλά ήταν υπέροχη και η προσέγγιση σου Στέλιο. Δεν αλλάζουμε με τίποτα! Με τίποτα λέμε όμως!
@patsiouri Θεά!
Καλή εβδομάδα να έχουμε
Δεν μας λες οι σακούλες σήμερα πόσες είναι ???
Γιατί εγώ δεν το άντεξα…και τις κουβάλησα με το αμάξι.
Ταξιδάκι έκαναν.
Πάει η βδομααααααδαααααα πάει.Καλή 25η μαρτίου Freedula!
4 μαύρες σακούλες στο μπαλκόνι μου Τάκη.Αύριο 21/3 θα τα πετάξω.